παρέμβαση με πανό και κείμενα για το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στην Καλλιθέα.
Την 10η Οκτωβρίου γίναμε μάρτυρες ξανά ενός χιλιοπαιγμένου έργου. Στην Καλλιθέα Αττικής σκοτώθηκε 18χρονος μετανάστης συνάδελφος διανομέας μετά από σύγκρουση με ταξί που παραβίασε στοπ. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με ύφος συμπόνοιας για τις δυσκολίες του επαγγέλματος, αλλά δυστυχώς, συνάδελφοι, όταν ανά 40 μέρες κάποιος από εμάς δεν γυρνάει σπίτι του επειδή σακατεύτηκε πάνω στους δρόμους καρμανιόλες αυτής της χώρας, μπορούν να συμβούν μόνο δύο πράγματα: ή να γίνουμε απαθείς, για την πραγματικότητα που βιώνουμε και να αποδεχτούμε την μοίρα μας, ή η οργή μας να μετουσιωθεί σε κάτι που θα αλλάξει αυτή την κωλοκατάσταση. Γιατί συνάδελφε και συναδέλφισσα, (και) η συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύει ότι δεν μιλάμε για δικές μας απροσεξίες ή για την κακιά στιγμή, αλλά είναι ξεκάθαρο και στον πιο ανίδεο ότι δουλεύοντας σε αυτό το επάγγελμα ο κίνδυνος να γκρεμοτσακιστούμε κάπου είναι πέρα για πέρα φανερός.
Για ποιον λόγο άλλωστε φωνάζουμε όλα αυτά τα χρόνια ότι πρέπει να πληρωνόμαστε το επίδομα επικινδυνότητας; Επειδή, και καλά, καταφέραμε κάποτε να “κοροϊδέψουμε” το κράτος και τα αφεντικά ότι δήθεν ο κλάδος ενέχει κινδύνους; Δυστυχώς, συνάδελφοι, όσο μεγάλη ιδέα και αν νομίζουμε ότι έχουμε για την πάρτη μας, άλλοι είναι αυτοί που μας κοροϊδεύουν… Μας κοροϊδεύουν τα αφεντικά όταν μας δίνουν χρέπια μηχανάκια, για να βγάλουμε όγκο εργασίας που ακόμα και τα μπλιμπλίκια της NASA θα κλάταραν στην προσπάθειά τους να αποπερατώσουν το έργο. Μας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί και το κράτος που δεν εντάσσουν το επάγγελμα στα βαρέα και ανθυγιεινά, αφού μας θυμούνται μόνο όταν κοντοζυγώνουν εκλογές. Μας κοροϊδεύουν οι πελάτες την ώρα που εμφανιζόμαστε σαν τον Νώε ρωτώντας μας εάν έξω βρέχει. Μας κοροϊδεύουν τέλος οι ρουφιάνοι στην δουλειά που χωρίς κανέναν σεβασμό στους νεκρούς και σακατεμένους συναδέλφους μας απαντάνε “ας πρόσεχαν”.
Συνάδελφε και συναδέλφισσα,
Πρέπει να καταλάβουμε ότι κανένας άγιος και καμία τύχη δεν θα σταθεί στο πλευρό μας. Συλλογικοοποιούμε τους αγώνες μας και διεκδικούμε:
- Υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με αύξηση στους μισθούς για να μην αναγκάζετε κανένας μας να δουλεύει παραπάνω ώρες στο τιμόνι από το επιτρεπτό.
- ένσημα ΒΑΡΕΑ και ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ! Το έχουμε ξαναπεί και θα το λέμε μέχρι να το κερδίσουμε και με νόμο και στο δρόμο. Επάγγελμα που επιβαρύνει την υγεία μας ασφαλίζεται με ένσημα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Τέλος.
- Όλα τα εργατικά ατυχήματα να τα δηλώνουμε. Χέσε τους εργοδότες και τις απειλές τους. Τους μπάτσους και την αδιαφορία τους. Την Επιθεώρηση Εργασίας και την δήθεν ταξική ειρήνη που προωθεί. Εάν θέλουμε να δείξουμε ότι αυτή η δουλειά αξίζει τον ίδιο σεβασμό όπως όλες οι υπόλοιπες, οφείλουμε να αναδεικνύουμε την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο, αλλιώς θα παραμείνει στις συνειδήσεις του κόσμου ως μια δουλειά που κάνουν κάποιοι κάγκουρες για χαρτζιλίκι.
Και όλα αυτά συνάδελφοι (καλώς ή κακώς) γίνονται μόνο συλλογικά μέσα από το σωματείο.
Οργανωμένα- Ακηδεμόνευτα- Συλλογικά
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΓΙΑ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ ΕΡΓΑΤΕΣ
