Ξέρουµε πολύ καλά τους λόγους για να ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ
Αλάνια και Μόρτισσες των Δρόμων
Αδέλφια της Ασφάλτου,
Πόσο ακόμα θα βρίζουμε την κακιά μας μοίρα στα φανάρια; Πόσο ακόμα θα σιχτιρίζουμε μπροστά στους καθρέφτες των ασανσέρ; Πόσο ακόμα θα πνίγουμε το θυμό μας, την οργή μας και τη φωνή μας απέναντι σε κάθε κλεψιά του αφεντικού, σε κάθε του απαξιωτική συμπεριφορά, σε κάθε του υποτιμητικό βλέμμα, σε κάθε δήθεν φιλικό χτύπημα στην πλάτη; Πόσο ακόμα θα σιχτιρίζουμε μοναχικά για κάθε ακόλλητο ένσημο, για κάθε απλήρωτο σκασμένο λάστιχο, για κάθε τσίμπημα στη μέση ή τον αυχένα, για κάθε απλήρωτη νυχτερινή ώρα;
Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να μας αντιμετωπίζουν σαν το παιδί για όλες τις δουλειές, σαν το χαμάλι για κάθε τους θέλημα, σαν τον φτωχό και τον κακόμοιρο που θα έπρεπε να τους ευγνωμονούμε που μας δίνουν 4 ευρώ την ώρα; Πόσο ακόμα θα αφήνουμε την αξιοπρέπεια μας να τσαλαπατιέται για μια ξεχειλωμένη και κακοπληρωμένη βάρδια; Πόσο ακόμα θα ταλαιπωριόμαστε με γκάϊλα και βροχή, με κίνδυνο να σκοτωθούμε στους δρόμους; Πόσο ακόμα θα δεχόμαστε χαμόγελα συμπάθειας, σαν καημενούληδες, για όλους τους νεκρούς μας συναδέλφους;
ΠΡΕΠΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ/ΕΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!
Όλα τα αφεντικά το ξέρουν καλά: ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. Χωρίς εμάς δεν καταλήγει ούτε ένα ευρώ στο ταμείο τους. Αν σταματήσουμε να παραδίδουμε την πίτσα, το πιτόγυρο, την κρέπα, τον καφέ, τα έγγραφα, τα ρούχα, τα παπούτσια, τις αντικαταβολές, δε θα έχουνε ούτε ευρώπουλο τσακιστό για είσπραξη! Εμείς συνδέουμε κάθε απομακρυσμένο σημείο της πόλης με το ταμείο τους. Αυτοί μας έχουν ανάγκη, όχι εμείς. Πρέπει να το καταλάβουμε και εμείς.
Εμείς οι ντελιβεράδες και οι κούριερ έχουμε τη δύναμη να κινούμε όλη την πόλη. Κι όμως, μάς έχουνε του πεταματού, χωρίς συμβάσεις, χωρίς ασφάλιση, χωρίς εταιρικά μηχανάκια, χωρίς Μέσα Ατομικής Προστασίας, χωρίς τις προβλεπόμενες μισθολογικές παροχές. Μας θεωρούνε φτηνούς και αναλώσιμους. Μας έχουνε σαν τα ανταλλακτικά για τα παπιά.
ΠΡΕΠΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ/ΕΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!
Ήρθε η μέρα που θα μαζευτούμε όλοι και όλες μαζί, που θα κάνουμε τον κάθε ξεχωριστό ψίθυρο μια μεγάλη κραυγή. Ήρθε η μέρα που θα φωνάξουμε πως έχουμε ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ σαν εργάτες/τριες και πως απαιτούμε ΣΕΒΑΣΜΟ ως κλάδος. Ήρθε η μέρα που θα κατεβάσουμε τα κουτιά, που δε θα πάμε ούτε μια παραγγελία, που θα αγωνιστούμε και θα διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας κλέβουν τόσο καιρό, όλα αυτά που μας χρωστάνε! Ήρθε η μέρα να τους δείξουμε πως αντιληφθήκαμε τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ. Ήρθε η μέρα να κάνουμε αυτή την πόλη να σταματήσει…
ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ
11 ΑΠΡΙΛΗ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
* η ΑΠΕΡΓΙΑ οργανώνεται σε συντονισμό με την παν-αττική απεργία που έχει κυρήξει το αδελφό σωματείο ΣΒΕΟΔ στην Αθήνα.